Sensatie!
Tegenwoordig is er voor de gemiddelde Ro 80 liefhebber niet vaak iets op het Internet te vinden. Normaal duikt er een enkele auto op, soms wel twee!. Maar deze keer op vrijdagavond 14 oktober was dat toch wel wat anders! Op eBay werden er maar liefst 25 aangeboden.
Eine Sensation ! Sie bieten auf die freie Auswahl von einem von 25 NSU R0 80. Wählen Sie aus einem Scheunenfund im Umfang von 25 Autos und ca. 4 to. Ersatzteilen Fast alle Farben und Modelljahre, Zustand 4-5.  These have recently been discovered sitting in a hall for about 25 years.
In het Duits en Engels werden geïnteresseerden opgeroepen te bieden. ---->Onder alle eBay foto's

Wat kon dit nou weer zijn? Niet de auto’s zelf werden op eBay aangeboden maar een eerste en tweede keuze uit die 25 stuks. En alsof dat nog niet genoeg was:
NSU RO 80 - freie Auswahl-free choice 1 aus 44 Motoren.
……… 44 motoren, dat is niet niks! Op de foto stond een enorme partij motoren met alles er nog aan. Maar liefst 44 stuks, voorzien van een label, keurig in rijtjes opgesteld.

Ergens in de buurt van Wurzburg
Deze Ro 80 schat zou ergens in de buurt van Wurzburg in een oude fabriekshal te vinden zijn…… een exacte plaats werd niet gegeven. Geen telefoonnummer, alleen een E-mailadres. Op de kleine foto’s was eigenlijk niet zoveel te zien. Dit kon wel eens erg spannend worden. Enkele dagen later werd de informatievoorziening beter toen de verkoper ook een website opende. Mensen zonder Internet hadden dus het nakijken.

44 RO 80 Wankelmotoren z.T. m. Getriebe EINE SENSATION !

Programma
De veiling was gepland voor zaterdag 22 oktober. Aanvang 12.00 uur en bezichtiging vanaf 09.00 uur. Voor een hapje en drankje zou worden gezorgd. Ook bestond er de mogelijkheid om ter plekke tot demontage over te gaan van de niet meer te restaureren Ro’s. Gereedschap was er nauwelijks, dat moest je zelf meenemen. Op de website werd melding gemaakt van een dagprogramma. Diverse teams zouden wedijveren in het demonteren van een wankelmotor, winnaars krijgen een motorblok!

Een monteur van het voormalige garagebedrijf zou die dag ook komen om vragen te beantwoorden. Zelfs een hoortest werd aangekondigd, -wel eens het verschil tussen een 2 bougie en een 1 bougie motor gehoord?-  Een complete geluidsinstallatie om alle bezoekers te kunnen toepreken zou er ook staan. Voorwaar een spannend ‘feest’ waar je als Ro liefhebber dan ook beslist bij moest zijn!

Nachtelijke rit
Vrijdagavond laat kwamen de eerste foto’s van Gosewin via e-mail op het beeldscherm: een enorme hoeveelheid Ro's die, 
zoals het leek, al 30 jaar in die vrijwel onaangeroerd hadden gestaan en gelegen. Nou niet helemaal onaangeroerd,
 de plaatselijke jeugd had in dit auto-paradijs flink huisgehouden. Vrijwel geen enkele goede voorruit of vlak dak 

was er op de foto’s van Gosewin te zien. Ik zal hier nog niet alles verklappen wat Gosewin te vertellen had.

Aangezien de webmaster de 2e vrije keus auto op e-Bay had gewonnen moesten we er zaterdag vóór de andere
 kijkers en kopers zijn. We hadden gepland om 08.00 uur ter plekke te zullen zijn. Met de Audi 
(alweer te klein, maar wederom weer in stijl) van Rob den Hartog zijn we (3 Hullegie’s) al om een uur of twee
 die zaterdagnacht gaan rijden. Een kar om de droomauto mee te kunnen nemen hobbelde gezellig achter ons aan.
De routeplanner zorgde er in de nacht voor dat wel snel opschoten, het laatste stuk over kronkelige wegen
van het Wurzburgerland richting Gemünden.

Spookachtig en in ochtendnevelen gehuld

Met behulp van een uitgeprinte luchtfoto van de situatie werd al snel duidelijk waar we moesten zijn. 
Een ‘coralle’ rode Ro 80 stond eenzaam en alleen in het half donker op een verlaten fabrieksterrein. 
Hier moest het wel zijn! We werden ingehaald door een klein busje, de bestuurder wenkte dat we hem moesten volgen. 
Dat bleek later de al eerder genoemde monteur te zijn.   NOU -daar stonden ze dan! 

Een open fabriekshal waar alle deuren van open stonden of verdwenen waren, duister, vochtig en glibberig. 
Eerste indruk: wat een vieze bende! In de donkere hal brandde op dat moment één TL lamp en er was nog niemand te zien. 

Er stonden auto’s bij die zo ontzettend verrot waren dat het gewoon weer schilderachtig werd. 

De 3 Ro 80’s die in een deels ingestorte zijruimte stonden vormden unieke beelden! 

In de verzameling stond een hele vroege met een zwarte motorruimte. 
De onderdelen lagen gewoon op de grond, op een soort afvalhoop. Geen enkele auto had lederen bekleding. 

Waar is iedereen? 

Al heel snel stonden we helemaal alleen in die immense ruimte, het was bijna surrealistisch. 
Je wist niet waar je naar moest kijken zoveel roest, chaos, verval en rottigheid had ik nog nooit bij elkaar gezien. 

Wat had Gosewin vrijdag zijn familie aangedaan!! Eigenlijk vond ik dat zelf wel mooi. Mooie foto’s! 
Maar maak maar eens een keuze, ineens lagen de kaarten heel anders. 
De Ro die ik in mijn hoofd had -een gele- die stond dus echt nergens. 

Maar, welke dan? Gosewin Bos had het over een bruine ‘tizian-metallic’ gehad, daar zat volgens hem een verse motor in.
Die stond echter helemaal ingebouwd tussen onverplaatsbare Ro’s  en een bulldozer was er niet.

Helaas voor de titzian…. Mijn oog viel nu op een brokat rode 77er met mooie Fuchs velgen..

’die heb ik dan tenminste’ dacht ik. Op het gedeukte dak was een mooie vijver van regenwater ontstaan, 

door het lekkende dak van de hal. De versplinterde voorruit lag binnen. 

Maar waar is eigenlijk iedereen? Het zou toch druk worden? 
Een heel programma was georganiseerd omlijst door muziek en catering? Tot half elf zagen we eigenlijk niemand. 

Ergens in de hoek waren twee jongens bezig een ‘koffie met koek hoek’ in te richtten, dat wel. 

We hadden het idee dat er iets goed mis was, de verkeerde week soms? -hadden we ons vergist dan?- Nee, nee, dat kon niet.

Rond half elf kwam er wat meer volk opdagen, daar was ook de verkoper bij. Aardige vent die het toch wel zonde vond als alles
zou worden vernietigd. Hij handelde namens eigenaar, een autosloper, en een vriend van hem. 

Hij vond het vreemd dat er zo weinig mensen waren, maar het was nog geen avond zei hij. Ik heb met hem afgesproken dat ik

voor mijn ” eBay-winst” de brokat rode mee naar Nederland zou nemen.  
Ter compensatie dat die gele er niet meer stond mocht ik wel een extra motorblok meenemen. 
Dat motorblok verdween prompt in de kofferbak van de rode Ro. Ziedaar een Ro 160 met twee motoren…. 

Maar waar was die gele dan gebleven? De autosloper zelf had hem mee naar het bedrijf genomen 
om als uithangbord te dienen voor deze veiling. 

Een paar weken later wist ik toch een foto van de 'gele' te bemachtigen, 
hij bleek helemaal niet geel  te zijn maar oranje. De foto is al een jaar eerder gemaakt. 
Hier lijkt het best een gaaf ding.. Mijn rode op de voorgrond heeft nog een hele koplamp. 

We hebben de brokat rode Ro met veel moeite ontdaan van de remklauwen om hem rollend de kar op te kunnen trekken.

De veiling

Rond een 12.00 uur werd het toch wat drukker. Een man of twaalf liep er rond te scharrelen. 
Een flink deel daarvan bleek ook nog uit de kennissenkring van de verkopers. 
Mariejozee en Rhian waren inmiddels ten tonele verschenen met hun bus en aanhanger. 

We konden dus weer wat gaan kopen….. Van de veiling kwam echter niet veel terecht: er waren gewoon
te weinig mensen die een auto wilden kopen. Je moest maar zeggen wat je wilde hebben.

Er bleken geen serieuze belangstellenden te zijn:  niemand kocht een auto!! 

Onder de 200 euro was geen deal mogelijk. De hoge ijzerprijs bleek daaraan debet. 

Het werd allemaal keurig voorgerekend, 1275 maal de kiloprijs…. De autotrailer voor de afvoer van het hele circus 

moest vol zijn, zo had de autosloper berekend. Veelvouden van 8..anders moest ie er weer andere auto’s bij zoeken..snapt u het nog? 
In de verkoop van één enkele auto was hij dus eigenlijk niet zo geïnteresseerd.

De meeste auto’s waren echter ook zó slecht dat het gesleep ermee nauwelijks de moeite waard leek. 

Achteraf heb ik nu wel mijn twijfels. De haastige sfeer was ook niet goed om zaken te doen. 

Wij lieten het dan ook bij één auto. Wel hebben we nog wel een aantal motoren voor de gok meegenomen. 
Daarbij profiterend van het voorwerk dat Gosewin een dag eerder had gedaan. 

Hij had op de ‘betere’ blokken een merkteken achtergelaten…. Ja ja … Dutch teamwork. 
Er gingen die dag toch nog wel wat dingen weg, maar het was mondjesmaat. 

Ik zag nog iemand in een blauwe overall die twee uur bezig was om een wielrand uit een bruine Ro te halen, 

een ander persoon zag ik rondkruipend een interieur demonteren.

Jammer eigenlijk want het was beslist niet allemaal schroot, maar daarover later.

De rest liep slechts met een fototoestel gewapend mooie plaatjes te schieten. 
Eerder die week waren fotografen van het Duitse blad Motor Klassik hier al geweest om voor 
de januari-uitgave 2006 (vanaf 16 december 2005 in de handel) een fotoreportage over deze ‘Scheunenfund’ te maken
(‘Vergänglicher Fortschritt’).        Direct kopen dat blad!

Nee schuddende Ro

Rond 15.00 uur hadden we het wel gezien. In optocht zijn we richting Nederland gereden, met een flink slingerende, 

nee schuddende Ro op de kar….Rob den Hartog wilde in zijn spiegeltje wat zien en had hem helemaal rechts op de kar gezet. 
U snapt dat we onderweg flink van de Duitse keuken hebben gesnoept. De brokat rode is in de weken daarna helaas gesloopt. 

Heel veel goeds zat er eigenlijk niet aan. De 31.000 km die op de teller stonden leken wel te kloppen met slijtage details. 
De carrosserie is in zijn geheel weggegaan. Restauratie was door de hoeveelheid roestschade volstrekt uitgesloten. 
Jammer, het was zo’n mooie zeldzame kleur. De Wankelmotor uit deze auto leek in eerste instantie muurvast te zitten. 
Mooi waardeloos allemaal dus. Maar het viel nog mee; de motor zat vast op de snaren van de voorste poelie. 
De gemeten compressie was 6 maal 8.5 bar: heel goed dus. Van de andere motoren weten we nog niets, 
dat is mooi werk voor de komende maanden, maar ze zullen indertijd wel niet voor niets zijn gewisseld toch?

De Duitse Ro 80 club

De Duitse Ro 80 club is vooraf in onderhandeling met de autosloper geweest. 
Net toen de club probeerde tot een overeenkomst over een georganiseerde berging en demontage te komen werden de 
onderhandelingen door de gemachtigde van de verkopers afgebroken. Ze kozen voor een aanpak via eBay en veiling 
om er meer geld uit te slepen, nog vóór überhaupt over mogelijke prijzen gesproken was. Ik denk dat ze dachten 

dat het allemaal goud waard was en zij door een sfeer van tegen elkaar opbieden het maximum eruit zouden kunnen halen.

Uiteindelijk is het fout gegaan met al die onderdelen. Ik denk ook wel omdat het eigenlijk niet echt makkelijk was om 

aankopen te doen. Je moest er steeds stevig voor onderhandelen. Risico’s dat de spullen thuis kapot zouden zijn waren erg groot. 

Alles is de volgende dinsdag afgevoerd naar de shredder. Zekerheid daarover heb ik echter niet. Misschien duikt er nu hier en daar nog wat op. 

Maar de veiling van 2005 was niet het eerste contact tussen de Duitse club en de firma Hotz, toen een Ford-garage. 

Reeds 1988 probeerde de toenmalige eigenaar, de heer Hotz, zijn verzameling aan de man te brengen. 

De club organiseerde zijn ledenvergadering 1988 in Gemünden, op het hemelvaartsweekeind. 

De veiling was dan op 15 mei 1988, precies in dezelfde hal als 2005. 

Reeds toen was de toestand van de meeste objecten niet best. Wat kan je ook verwachten na jarenlange opslag in 

een opgegeven houtzagerij in een drassig gebied. Ook deze eerste veiling was een mislukking omdat de veilingmeester 

het bieden weer en weer op een veel te hoog niveau liet beginnen; de eigenaar, de heer Hotz, had blijkbaar onrealistisch hoge 

startprijzen vastgelegd. Er werden toen alleen vier of vijf auto’s geveild die door de club gesloopt werden, 

want wederopbouw was illusorisch. Verder ging niet veel meer dan een aantal motoren en klein spul weg, 

zonder veiling, tegen de minimumprijs. Commentaar van iemand die het na de voorbezichtiging al af 

liet weten: ‘zu viel Schrott und zu teuer’. Na te kezen in het Duitse clubblad “Trochoide” van 1988, no. 21 en 22.

De conclusie

Wat is er nu allemaal mis gegaan? Was de kwaliteit nu echt zo miserabel? Dat konden de belangstellenden toch ook 
niet op die paar plaatjes op eBay zien. Zeker nu de motor van de enige “geredde” Ro zo goed bleek te zijn, zal echt 
niet de enige zijn geweest. Was eBay dan niet de juiste plek om zoiets op korte termijn bekendheid te geven? 

Te weinig interesse bij de oude garde? Hadden de clubs misschien groot alarm bij alle leden moeten slaan? 
Had de Duitse club niet gewoon een beter bod moeten uitbrengen? 

Michael Grieme zei het op de website van de Duitse club in het Forum eigenlijk heel goed: 

Quote: Die Ursache der traurigen Verschrottungen liegt nicht in einer dürren Informationspolitik des Vorstands, sondern darin, dass es zu wenig Interessenten für Ro 80 Fahrzeuge gibt. Egal ob nun bei Fa. Hotz oder bei Fa. eBay. Insbesondere der Nachwuchs fehlt leider. Darüber muss der Club nachdenken. Wir müssen endlich anfangen, den Nachwuchs anzuwerben, der den Ro80 neu entdeckt und die nächsten Jahrzehnte erhalten kann.